Levanzo, moja wędrówka

Kiedy wyszłam z portu i skierowałam się na zachód, a następnie na północ, miałam zamiar okrążyć wyspę. Było do przejścia 12 kilometrów, i choć wyszłam koło 14-tej, wydało mi sie to możliwe. Te zdjęcia pokazują, jak wyglądała ta moja wędrówka, co widziałam po drodze i czy mi się to udało.

z prawej widać drogę, oraz innych piechurów, z którymi pozdrawialiśmy się mijając	potężna szczelina w masywie nade mną	ten widok wydaje się nieprawdopodobnie bajkowy...	spojrzenie wstecz
seledynowa woda zaprasza do kąpieli	droga całkiem wygodna	nieziemski widok nieco pod słońce	pięknie obrośnięty makią brzeg
wysepka Fareglione już niedaleko	skały należące do Fareglione	droga zamienia się w wygodną ścieżkę	ścieżka po zboczu idzie nieco w górę
za mną ostatni napotkani wędrowcy	Marettimo jakby coraz bardziej z boku	Fareglione już zostawiam z tyłu	coraz trudniej znaleźć ślady ścieżki
wchodzę coraz wyżej	spojrzenie z góry na wybrzeże, mam nadzieję, że wyspa zacznie zakręcać	szukając ścieżki znajduję tereny zielone	i wchodzę na taka wygodna ścieżkę
ścieżka prowadzi w gęstwinie	kolory zieleni zniewalają	znów patrzę za siebie, widok cudny...	nie chcąc wchodzić za wysoko, schodzę w dół i idę nie ścieżką, ale po kamieniach
głazy po których idę, tuż nad powierzchnią morza	szukam bezpiecznej drogi, obchodzę takie wielkie potwory	płaskie głazy, Marettimo już całkiem z boku, morze pod stopami	przechodząc pod tym głazem proszę: jeśli chcesz się sturlać, proszę, nie teraz...
zwałowisko głazów wchodzi w morze	tu podjęłam decyzję: dalej nie idę, zbyt niebezpiecznie. Te głazy ida stromo w górę, nie ma żadnej ścieżki i dalej jest coraz gorzej... Trzeba wracać...	wracałam szybko, nie tracąc czasu na robienie zdjęć, odetchnęłam z ulgą dopiero gdy doszłam do drogi...	teraz już spokojnie szłam w stronę Cala Dogana.
Marettima i Fareglione zostały z tyłu	doszłam do zabudowań... Szkoda jednak, że się nie udało okrążyć wyspy... Sara per un'altra volta, Levanzo!
Dziennik podróży

autorka i webmaster - Sława Węgrzyn-Szulc