Monti Sartorius

Jesteśmy w górach Sartorius na wys. ok. 1700 m, idziemy na półtoragodzinny spacer przez całkiem nieziemską okolicę. Te góry powstały podczas erupcji z 1865 - w wyniku wybuchu powstało siedem nowych kraterów. Teren przypomina pustynię księżycową, z rzadka ozdobioną wyrastającymi gdzie niegdzie pojedynczymi drzewami, najczęściej są to brzozy i sosny. Można tu obserwować różne rodzaje lawy i popiołu wulkanicznego, ciekawe zjawiska takie jak bombę wulkaniczną czy otwór w ziemii o głębokości przekraczającej możliwości zbadania jej przez naukowców - otwór bez dna... Wszystko to daje wrażenie przebywania w całkiem innym świecie niż ten który znamy...

zaczyna się ścieżką, jak w Kampinosie...	ale takich pagórków u nas nie ma...	Paolo objaśnia nam rodzaje popiołu, skał, lawy	tu wszystko co żyje przystosowuje się do otoczenia
i ja tam byłam...	takim krajobrazem idziemy do góry	ten widok jest całkiem niezwykły...	mijamy się z grupą turystów, schodzących z wzgórza, na które my wchodzimy
to wygląda jak jakaś hałda przy kopalni	sosny rosną na popiole	wydmy z popiołu	niektóre z tych drzew wyraźnie są wypalone
bajkowo na horyzoncie	coś jak kosodrzewina na hałdzie	w tej lawie jest żelazo	krater, za nim zieleń i dalej góry
wypalone drzewo	kratery przed nami	zielone na czarnym	ten otwór nie ma dna...
naukowcom nie udało się ustalić jego głębokości...	idziemy dalej tym zboczem	i dalej	przed nami bomba wulkaniczna
taką bombę wystrzelił wulkan podczas erupcji	schodzimy tym zboczem	ruda łąka	a w szarym gruncie - biedronka
i oto schronisko Citelli, tu możemy się odświeżyć a na stole pod drzewami czeka nas doskonały piknik	Paolo już przygotowuje posiłek	za chwilę będzie można usiąść i odpocząć	jemy wyśmienite specjały spod Etny, pijemy ciemne wino... jest dobrze...
Dziennik podróży

autorka i webmaster - Sława Węgrzyn-Szulc