Bukkuram

Po wypiciu chyba całej wody ze studni (niestety, nie miałam w co nabrać wody na zapas...) idę dalej w stronę zachodniego wybrzeża, licząc na to, że tu chyba znajdę cos w rodzaju kurortu, może jakis sklep, moze bar... Słońce piecze, kilometry w nogach dają o sobie znać przede wszystkim w postaci głodu, którego niestety, nie ma czym zaspokoić, choć - nie, zjadłam trochę owoców kaktusów, a idąc przez uprawy winorośli Bukkuram co chwila zrywałam złotą kiść winogron, z niewielkimi wyrzutami sumienia, i jeszcze większym apetytem...
Próbuję dostać się na brzeg morza, ale to się wydaje niewykonalne i wciąż oddalam się od lotniska...

napawam się widokiem zachodniego wybrzeża i dumą - przeszłam całą wyspę!	idę w kierunku tych zabudowań, licząc na to że dojdę do jakiegoś miasteczka	po prawej przy murze rosną smakowite winogrona...	tereny tej strony wyspy wydają się być bardziej uprawiane
zadbane gospodarstwo, oraz po lewej jardina	jakieś uprawy, i znów duża jardina	jardina tuż przy domu	"moje" winogrona, na szczęście nikt nie zauważył, miejmy nadzieję, ile ich zjadłam...
pola winorośli	prosty jasny kościółek	bryły dammusi w różnych wesołych kolorach	schodzę tą drogą i pytam tej pani - jak się nazywa ta część wyspy? - Bukkuram
spojrzenie na zatokę spod drzewa	wiele zabudowań	budynek przy budynku, kamienne uliczki, to na pewno będzie jakieś miasteczko, sklep, bar, jedzenie, picie...	schodzę niżej, ale potem widzę, że to wygląda na ośrodek turystyczny i wycofuję się...
idę dalej na południe... Łagodny brzeg tej strony wyspy	chciałabym zejść do morza, ale nie wiem jak	idę więc drogą, która widać wyżej	mijam wciąż zabudowania dammusi
podziwiam roślinność tej strony wyspy	na horyzoncie widać jakąs wieżę, czy jakiś zamek?	moja droga wije się serpentynami	spojrzenie na zatokę
z prawej widać odcinek drogi który przed chwilą przeszłam	obrośnięte zbocze	zabudowania z dużą, wygodną bramą	zabudowania na zboczu
Dziennik podróży

autorka i webmaster - Sława Węgrzyn-Szulc